ماهیت قمار از دیدگاه فقهای امامیه و تطبیق آن بر مصادیق جدید

قمار هر نوع بازی است که به صورت برد و باخت با یکی از آلات مخصوص آن انجام گیرد. قبل از پیدایش اسلام در کشورهای مختلف و از جمله در شبه جزیره عرب در میان اعراب جاهلی قمار رایج بود و حتی بعد از ظهور اسلام این روند ادامه داشت؛ تا این که با نزول آیات متعدد قرآن کریم ، حکم حرمت قمار ، صریحاً در سوره مائده بیان شد .با این که نهی از قمار از احکام مسلم و ضروری دین است اما اکنون نیز بازی با آلات قمار رایج است هرچند که در طی زمان آلات آن تغییر کرده است . تشخیص مکلف و گاهی عرف یک جامعه در شناخت مصادیق قمار موثر است . بنابراین یک ابزار بازی در صورتی از آلات قمار محسوب می شود که شرط بندی و برد و باخت در آن مطرح باشد .اهمیت این موضوع ، شناخت ابزاری است که می تواند ملاک قمار را داشته باشد . هدف از نگارش این تحقیق ، بررسی ماهیت قمار و ادله حرمت آن از قرآن کریم ، تفاسیر ، روایات ، اجماع و لهو بودن قمار است .روش انجام این تحقیق توصیفی – تحلیلی و ابزار کار ، کتابخانه و استفاده از نرم افزارهای فقهی است . نتیجه حاصل از نگارش این پایان نامه آنست که با این که حکم قمار صریحا در کتب فقهی و برخی آلات آن در روایات بیان شده است . اما تعیین مصادیق جدید آن در عصر حاضر به مکلف و در نهایت عرف واگذار شده است .